เต้ามด

ชื่อพฤกษศาสตร์: Debregeasia wallichiana (Wedd.) Wedd.

วงศ์ : URTICACEAE

ชื่ออื่น : ตองก้านเท้า สิเล่อ

ไม้ต้นขนาดเล็กถึงไม้พุ่ม สูง 3-8 เมตร แตกกิ่งระเกะระกะแผ่กว้างเป็นพุ่มกลม ใบเดี่ยว เรียงเวียนสลับเป็นกลุ่มตามปลายกิ่ง รูปไข่กว้างหรือเกือบเป็นแผ่นกลม ปลายใบแหลมยาว โคนใบมนหรือเว้าหยัก ขอบใบจักถี่ๆ แผ่นใบด้านบนสีเขียว ด้านล่างมีขนละเอียดสีขาวหนาแน่น ก้านใบยาวเรียว ดอกแยกเพศ ขนาดเล็กมาก ออกบนช่อกลม สีน้ำตาลแดง ออกจากซอกใบที่ร่วงไปแล้ว

เขตกระจายพันธุ์และถิ่นกำเนิด : ภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคตะวันตกเฉียงใต้ของไทย ต่างประเทศพบที่ ศรีลังกา อินเดีย เนปาล บังคลาเทศ พม่า และกัมพูชา ชอบขึ้นบนภูเขาหินทรายแหละหินปูน ในป่าละเมาะโปร่ง ที่ระดับความสูง 1,000 -1,900 เมตร ออกดอกเดือน กรกฏาคม -สิงหาคม

สถานภาพ : พืชหายาก (ในประเทศไทย) เนื่องจากถิ่นอาศัยบนภูเขาถูกรบกวนบ่อยๆ จากการทำไร่เลื่อนลอยของชาวเขา