|
เหียง
ชื่อวิทยาศาสตร์ :
Dipterocarpus obtusifolius
Teijsm.ex Miq.
วงศ์ :
DIPTEROCARPACEAE
ชื่อสามัญ
:
ชื่ออื่น : กุง
(มลายู-ภาคใต้) เกาะสะเตียง (ละว้า-เชียงใหม่) ตะแบง
(ภาคตะวันออก) ตาด (พิษณุโลก, จันทบุรี) ยางเหียง
(ราชบุรี,จันทบุรี) สะแบง (อุตรดิตถ์,ภาคเหนือ)
เหียงพลวง เหียงโยน (ประจวบคีรีขันธ์)
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ :
เป็นไม้ยืนต้นผลัดใบขนาดใหญ่สูง
10-20 เมตร ใบเดี่ยวรูปไข่ ขนาดใหญ่ กิ่งอ่อน
และใบมีขนสีขาวปกคลุม ดอกสีชมพู ออกดอกเป้นช่อตามซอกใบ
ผลกลม มีกลีบเลี้ยง เป็นปีกติดอยู่ 2 ปีก
เกิดตามป่าเต็งรังทั่วไปมีการขยายพันธุ์ ด้วยเมล็ด
ประโยชน์
: เป็นไม้ที่คนอีสานนิยมนำมาใช้ในการสร้างบ้าน
สร้างคอกสัตว์ นอกจากนี้ยังใช้เป็นสมุนไพรด้วย ใบ
ต้มกับเกลือเล็กน้อยแก้ปวดฟัน แก้ฟันโยกคลอน ใบ,ยาง
กินเป็นยาตัดลูก ยาง สมานแผล แก้หนอง ขับเสมหะ
ขับปัสสาวะ รักษาแผลในทางเดินปัสสาวะ แก้ตกขาว
เปลือกต้น ต้มดื่มแก้ท้องเสีย
 |
