|
ขี้มอด
ชื่อวิทยาศาสตร์ :
Dalbergia
lanceolaria
L.f.
var.
lakhonensis (Gagnep.) Niyomtham
วงศ์ :
LEGUMINOSAE- PAPILIONOIDEAE
ชื่อสามัญ
: -
ชื่ออื่น :
กระพี้หยวก (นครราชสีมา) กะปิ
(สุรินทร์) ถ่อน (ลำพูน) อีเม็ง
(อุบลราชธานี)
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ :
ไม้ต้นขนาดใหญ่ สูง 20-25 เมตร
เรือนยอดค่อนข้างกลม เปลือกนอกสีเทาแกมเขียว
ค่อนข้างเรียบหรือเป็นหลุมตื้นๆ
เปลือกชั้นในสีเหลืองอมชมพู ขอบสีเขียว
หนาประมาณ 1.5 ซม. ใบประกอบแบบขนนกปลายคี่ เรียงสลับ
ยาว 10-25 ซม. ใบย่อย 7-9 ใบ เรียงสลับ
รูปรีถึงรูปขอบขนานแกมรี กว้าง 1.5-2 ซม. ยาว 2.5-3
ซม. ปลายมนและหยักเว้า โคนสอบ
ใบอ่อนมีขนทั้งสองด้าน
แต่มักหลุดล่วงไปเมื่อใบแก่ ช่อดอกแบบช่อแยกแขนง
ออกตามง่ามใบและปลายกิ่ง ยาว 5-10 ซม. ดอกรูปดอกถั่ว
ขนาดเล็ก กลีบเลี้ยง 5 กลีบ ติดกันเป็นรูปถ้วย กลีบดอก
5 กลีบ สีเหลืองอ่อน เกสรเพศผู้ 10 อัน
ก้านชูอับเรณูแยกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 5 อัน
รังไข่มีขนตามรอยประสาน มีออวุล 2-4 เม็ด ฝักแบน
รูปใบหอกถึงรูปขอบขนาน กว้าง 1.5-2 ซม. ยาว 8-15 ซม.
ปลายแหลม โคนเรียว แคบ
เปลือกฝักตรงกระพุ้งเมล็ดหนาและแข็งกว่าบริเวณอื่น มี
1-4 เมล็ด เมล็ดสีน้ำตาล รูปไต แบน กว้างประมาณ 8 มม.
ยาวประมาณ 5 มม.
มีเขตกระจายพันธุ์ในประเทศไทยทางภาคเหนือ
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคตะวันตกเฉียงใต้
ขึ้นตามป่าเบญจพรรณ บนพื้นที่สูงจากระดับน้ำทะเล
75-500 เมตร ในต่างประเทศพบที่ลาว
ประโยชน์
: ทำฟืน ให้ร่มเงา
|
