 |
พิกุล
ชื่อวิทยาศาสตร์
: Mimusops
elengi L.
วงศ์ :
Sapotaceae
ชื่อสามัญ
:
ชื่ออื่น :
กุน (ภาคใต้); แก้ว (ภาคเหนือ); ซางดง (ลำปาง); พิกุล
(ภาคกลาง); พิกุลเขา, พิกุลเถื่อน (นครศรีธรรมราช);
พิกุลป่า (สตูล)
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ :
ไม้ต้นขนาดกลาง สูงประมาณ 8-15 ม.
เรือนยอดแน่นทึบ เปลือกต้นสีน้ำตาลเทา
มีรอยแตกระแหงตามแนวยาว ใบ เป็นใบเดี่ยว
เกิดเรียงกันแบบสลับ ลักษณะใบมนเป็นรูปไข่
หรือรูปไข่แกมหอก มีขนาดกว้าง 2-5 ซม. ยาว 5-10 ซม.
โคนใบสอบมอน ปลายใบเรียวหรือหยักเป็นติ่ง
ดอกเกิดเป็นกระจุกตามง่ามใบและตามยอด มีสีขาวปนเหลือง
กลีบรองดอกมี 8 กลีบ เรียงเป็น 2 วง ๆ ละ 8 แฉก
ดอกบานมีกลิ่นหอม ออกดอกตลอดปี ผลรูปไข่กลมถึงรี
ภายในมีเมล็ดเดียว
มีถิ่นกำเนิดจากอินเดีย ศรีลังกา พม่า
ในประเทศไทยพบได้ทางภาคใต้ ภาคกลางและภาคตะวันออก
ขยายพันธุ์โดยการเพาะเมล็ด
ประโยชน์ : ไม้ใช้ทำเสา
ทำโครงเรือ ทำไม้นวดข้าว กระเดื่อง ครก สาก ทำคันไถ
คันธนู ด้ามหอกหรือหน้าไม้
ส่วนเปลือกต้มน้ำรักษาเหงือกและฟัน
ดอกแห้งรักษาอาการปวดหัว เจ็บคอและป่นทำยานัตถุ์
เมล็ดบดเป็นผง สวนแก้ท้องผูก เนื้อผลสุกรับประทานได้
มีรสหวาน
|
|
