|
เสลาขาว
ชื่อวิทยาศาสตร์
: Lagerstroemia
tomentosa C.Presl
วงศ์ :
Lythraceae
ชื่อสามัญ
:
ชื่ออื่น :
จะวอ (กะเหรี่ยง); จูดอ, ชวง (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน);
ฉ่วงฟ้า (กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี); เบาะโยง, เบาะสะแอน,
เบาะเส้า (เชียงราย); เปื๋อยขาว (ภาคเหนือ); เส้า,
เส้าขาว, เส้าเบาะ (เชียงใหม่); เสลา (ราชบุรี,
สระบุรี); เสลาขาว (ราชบุรี); เสลาเปลือกบาง
(กำแพงเพชร)
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ :
ไม้ต้นขนาดกลางถึงถึงขนาดใหญ่ ผลัดใบ
สูง 15-20 เมตร เปลือกสีเทาอมดำ แตกปริเป็นร่องเล็กๆ
ตามยาวลำต้น เปลือกในสีม่วง
เรือนยอดเป็นพุ่มกลมหรือรูปเจดีย์ต่ำๆ ค่อนข้างโปร่ง
กิ่งอ่อนมีขนสากๆ สีน้ำตาลแน่น ใบ เป็นชนิดใบเดี่ยว
ติดตรงข้ามหรือเยื้องกันเล็กน้อย
ทรงใบรูปรีแกมรูปหอกหรือรูปไข่แกมรูปหอก กว้าง
2-4 ซม. ยาว 7-12 ซม. เนื้อใบหนา มีขนสากๆ ทั้งสองด้าน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีขนมากทางท้องใบ เส้นแขนงใบ
มี 8-12 คู่
ปลายเส้นโค้งตวัดเชื่อมกับเส้นถัดไปบริเวณขอบใบ
เส้นใบย่อยแบบเส้นขั้นบันได
และเส้นร่างแหขึ้นเด่นชัดมากทางด้านท้องใบ
ขอบใบเรียบหรือเป็นคลื่นบ้างเล็กน้อย
ก้านใบยาวไม่เกิน 1 ซม. มีขนสากๆ แน่น ดอก สีม่วงอ่อน
ออกรวมกันเป็นช่อโต ตามปลายกิ่งและตามง่ามใบตอนใกล้ๆ
ปลายกิ่ง กลีบฐานดอกติดกันเป็นรูปกรวยหงายที่มีขนสากๆ
แน่นทางด้านดอก ส่วนด้านในเกลี้ยง
ผิวด้านนอกจะเป็นเส้นตาม
ประโยชน์ :
|
|
